ตอนที่175 แต่ของนอกกายปาณีก็ไม่เอา ทำให้รู้สึกเหมือนเธอเสียเปรียบ ปาณีและจันวิภาจัดการเสร็จก็ขึ้นไปชั้นบนเตรียมไปโรงเรียน ตอนนี้ธามนิธิกำลังคุยธุระกับไวยาตย์ในห้องสมุด ปาณีเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป "คุณอาคะ" เขามองที่ปาณีแล้วตอบ "มานั่งที่นี่มา" ไวยาตย์มองที่ปาณี "คุณปาณีเตรียมเสร็จหมดแล้วหรอครับ? "
ตอนที่ 403 ประโยคเหล่านี้ของธามนิธิ ทำเอาสิริพรสะอึก แต่เพราะคนพูดคือธามนิธิ ต่อให้เธอไม่พอใจ ก็ยังต้องยิ้งออกมา "ใช่ใช่ใช่ ฉันกลับไปจะอบรมเธอให้ดี" ทุกคนกำลังทานข้าว ติรยาทำหน้าไม่ถูก จึงเดินออกไปเงียบๆ ปาณีเห็นเข้าพอดี จึงลุกขึ้นและเดินตามออกไป ติรยายืนอยู่ที่ระเบียงทางเดินด้านนอก ข้างนอกอากาศหนาว เธอกุมมือขึ้นแน่น รู้สึกกังวลและโกรธไปในเวลาเดียวกัน เธอโกรธยัยผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้เธอตกหลุมบนเว่ยป๋อจนแทบเป็นบ้า ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอหันกลับไปดู และมองเห็นปาณียืนอยู่ด้านหลังของตนเอง เธอพูขึ้นอย่างโมโห "เห็นฉันเป็นแบบนี้. เธอมีความสุขรึยัง? " เธอรู้ดีว่าปาณีมาเพื่อหัวเราะเยาะเธอ ปาณีมองที่ติรยา ไม่ได้ถ่อมตัวอะไร "เรื่องทั้งหมดไม่ใช่เธอเป็นคนกระทำทั้งนั้นหรือ? เกี่ยวข้องกับฉันตรงไหน? "
บทความนี้มีเนื้อหาบางตอนที่รอนักเขียนแก้ไขให้ตรงตามกฎของเว็บไซต์ทำให้ไม่สามารถอ่านได้ ถ้ามีข้อสงสัยหรือร้องเรียน กรุณาติดต่อที่ ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้ เฮียผา นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เจ้าของ KS Jewelry Group หนุ่มโสด หล่อรวยแห่งปีระดับเอเชีย สุขุม ไม่ค่อยพูด เด็ดขาด #รักใครรักจริง!! ผึ้งน้อย นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ เอกวัสดุศาสตร์ ชั้นปีที่ 4 เธอยื่นใบสมัครขอเข้าฝึกงานที่ KS Jewelry Group เมื่อทางบริษัทได้คัดเลือกผู้ที่จะได้เข้าร่วมฝึกงาน เธอคือหนึ่งในนั้นที่ส่งผลงานการออกแบบสร้อยที่โดดเด่นจนเป็นที่ถูกตาต้องใจของท่านประธาน KS สวย ยิ้มแล้วโลกทั้งใบสดใส พูดเยอะ 'เมื่อทั้งคู่มาเจอกัน' 'ตกลง คือ พรหมลิขิต ใช่มั้ยยยยย ~~~~~~?? '•' เฮียผา กฤษตฤณ กิตติศิริกุล อายุ 32 ปี ประธานบริษัท KS Jewelry Group ผึ้งน้อย ชรันดา ธาราภิรมย์ 23ปี นักศึกษาปี 4 เอกวัสดุศาสตร์ รูปภาพประกอบจินตนาการ ไม่มีส่วนใดๆกับนิยายค่ะ ขออนุญาตเจ้าของภาพมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ นิยายเรื่องนี้ 18++++
ตั้งค่าการอ่าน ข้อมูลนักเขียน นามปากกา: นักเขียน: เผยแพร่ วันที่เผยแพร่: แก้ไขล่าสุด: html ตั้งค่าหน้าอ่าน ช่วยทักทายเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน่อยจ้า เพิ่มความคิดเห็น ปักหมุดเต็มแล้ว เลือกความคิดเห็นออกอย่างน้อย 1 อัน ความคิดเห็นใหม่ที่เลือก
ตอนที่ 772 ธามนิธิจ้องมองเขา และอดไม่ไหวที่จะยิ้มออกมา "ใครแล้วกันล่ะที่ไม่คุยกับอา? " "แสดงว่าอาตั้งใจทำ" ปาณีขมวดคิ้ว "หนูคิดว่าอาเป็นคนเลวแล้ว เพราะอาคนก่อนทำใจไม่ได้ที่จะรังแกหนู หรือว่าอาไม่รักหนูแล้ว? " ประโยคสุดท้ายเธอถามธามนิธิแปลกประหลาดมาก เขารักเธอหรือเปล่า ในใจของเธอยังไม่รู้อีกหรอ? แล้วทำไมเขาจะไม่รักเธอล่ะ? ปาณีพูดว่า: "เป็นเพราะอารูสึกว่าติรยาหน้าตาสะสวย เลยหลงรักเธอแล้ว ใช่ไหม? " "... " จู่ๆเธอผิดปกติจนทำให้ธามนิธิรู้สึกมึนงง เขามองภรรยาที่ไร้เดียงสาของตัวเองอย่างรังเกียจ "หนูคิดอะไรอยู่? " ดังนั้น เป็นเพราะเรื่องนี้สองวันมานี้ เธอเลยมีท่าทางเย็นชาต่อเขา ใช่ไหม? เธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า?
ตอนที่ 480 แต่ในสายตาของธามนิธินั้น ความคิดของเขาเป็นสิ่งที่ดูออกง่ายมาก แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เวทัสคิดไม่ถึงก็คือ ทั้งๆที่น้ารู้ว่าเขายังไม่ตัดใจจากปาณี แต่กลับไม่เคยเปิดโปงเขาเลย และไม่ไล่เขาออกจากบ้านอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นได้ชัดเลยว่าน้าไม่ได้มองเขาเป็นคู่แข่งเลย ไม่ว่าเขาจะพยายามอีกสักแค่ไหน ธามนิธิก็ไม่รู้สึกว่าเวทัสจะมีสิทธิ์แย่งปาณีไปจากเขาได้ เวทัสกำหมัดไว้แน่น มองไปยังธามนิธิ ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน อดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า "น้ากับปาณี...... จะหย่ากันไหมครับ? " "หย่า? " ธามนิธิขมวดคิ้ว "ทำไมนายถึงคิดแบบนี้? " ยังเห็นทั้งคู่จู๋จี๋กันไม่พอรึไง? ไม่อย่างนั้น เขาจะมีความรู้สึกลวงตาแบบนี้ได้ยังไง?
ตอนที่ 293 ปาณีรีบลุกขึ้น เข็นรถเข็นของธามนิธิออกไปจากห้องทำงาน พอกลับไปถึงห้องนอน นึกถึงปฏิกิริยาของเวทัสเมื่อครู่ ปาณีสงสัยว่าเขาถูกผีเข้าสิงเป็นอย่างมาก ปาณีถามว่า "เวทัสอยากทำอะไรกันแน่? " ธามนิธิตอบว่า "คงว่างเกินจนอยากโดนสั่งสอน" เขาก็รู้สึกปวดหัวเหมือนกัน แต่ว่านี่เป็นหลานชายแท้ๆของเขา! และเป็นเขาเองที่ตามใจเวทัสมาตั้งแต่เด็กจนโต ปาณีคุยกับธามนิธิไปด้วย แล้วก็เกินเข้าห้องน้ำไปด้วย พบว่าผ้าปูถูกน้าลำมุงเก็บไปแล้ว ไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยไม่ได้สนใจต่อ หลังจากที่เธอเดินออกมา ก็พูดกับธามนิธิว่า "วันนี้เป็นวันทำงาน คุณอาไม่ไปทำงานหรอคะ? " แม้ว่าปาณีจะลาป่วย แต่ว่าธามนิธิคงไม่ได้ลาป่วยด้วยใช่ไหม? ธามนิธิมองไปยังปาณี "เธอกินยาหรือยัง? "
ตอนที่ 290 ก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาสร้างปัญญาให้กับคนอื่น หรือว่ามารนหาที่เอง ปาณีไม่ได้พูดอะไรกับเขา ไปยังห้องทำงาน ได้ยินธามนิธิกำลังคุยกับไวยาตย์ ไวยาตย์พูดว่า "จะให้คุณชายเวทัสมาอยู่ที่นี่จริงหรอคะ? "
ตอนที่254 ผู้หญิงคนนี้ดูก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดี ฐานะของนพรุจวางไว้ตรงนั้นปกติก็มีผู้หญิงมากมายมาเข้าใกล้เขาก็เลยมองผู้หญิงแค่แวบเดียวก็รู้เลยว่าเป็นผู้หญิงยังไง ผู้หญิงแบบติรยาทุกการกระทำก็แสดงความแรดออกมาอยากอ่อยคนอื่น แค่ดูก็น่าเกลียดแล้ว ติรยา "วันนี้เป็นงานแต่งของคุณลุงธามนิธิหนูก็มาร่วมงานด้วยพอเห็นท่านก็มาทักทายหน่อยค่ะ" "อยากมาทักทายฉันหรืออยากมาเข้าใกล้ลูกชายฉัน? " นพรุจก็พูดไปตรงๆ ติรยาหน้าชาไปอีก ครั้งที่แล้วที่กินข้าวด้วยกันก็โดนนพรุจว่าใส่จนเธอสงสัยชีวิตตัวเอง ทีแรกก็คิดว่าวันนี้น่าจะยังดีหน่อยแต่ทำไมเขาต้องมาพูดแบบนี้ด้วย?
ตอนที่473 เธอหาเงินเองได้ ไม่ต้องไปร้องขอจากใคร นลินผลุดสีหน้าเสแสร้งขึ้น และพูดอย่างขมขื่น "ปาณี ฉันชอบเธออยู่มากพอควร ดังนั้น ฉันไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายเธอ ที่ฉันมาหาเธอวันนี้ ก็เพราะใจฉันหวังว่าเธอจะคืนธามนิธิมาให้ฉัน ฉันรู้จักเขามาเป็นเวลานาน ไม่ว่าจะพูดในด้านไหน ฉันถึงจะเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเขา ไม่ใช่เธอ! ฉันไม่ได้กำลังบอกว่าเธอไม่ดี เพียงแต่ธามนิธินั้นดีมากเกินไป เธอมีหลายสิ่งที่ยังไม่เข้าใจ เมื่อเขาเป็นภรรยาของเขา เธอจะถูกกดดันอย่างมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราต่างมาเลือกทางออกที่ดีที่สุดไม่ดีกว่าหรือ รอให้เธอมีเงิน บนโลกใบนี้ ไม่ว่าผู้ชายแบบไหนเธอก็หาได้ เธอว่าไหม? " ตอนที่เธอกำลังพูด ปาณีก็ลุกยืนขึ้นแล้ว เมื่อเห็นว่านลินยังคงดื่มด่ำกับจินตนาการของตัวเอง ปาณีจึงลดกระเป๋าลงมาและหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าเป้ เธอคลายเกลียวฝาออก และสาดเข้าไปยังหัวของยัยป้านลินเข้าโดยตรงจนเปียกโชกลงมา นลินตั้งใจแต่งตัวอย่างประณีตในวันนี้ อาจเป็นเพราะอยากจะให้ปาณีได้ตระหนักถึงช่องว่างระหว่างตัวเองกับเธอดังนั้นเธอจึงแต่งตัวมาเป็นพิเศษ ถูกปาณีสาดน้ำเข้าให้ ภาพลักษณ์จึงไม่หลงเหลืออีกต่อไป คนในชมรมเมื่อเห็นฉากนี้ก็ต่างหยุดชะงักลงและมองไปที่ปาณี แม่เจ้า!